วันที่ 16 มีนาคมเป็นวันอันเป็นมงคล
วันนี้เป็นเลิศงามยามดีที่ราชา
ติ้งหยวน จะทำการอภิเษกสมรส
เสียงกลองดังเต็มไปในอากาศ
และยังมีการจุดประทัดอีกด้วย ถนนสิบลี้เต็มไปด้วยผู้คนพยายามที่จะจับตามอง
"ราชาติ้งหยวนหรือ? ไม่ใช่ว่าเขาเพิ่งจะแต่งงานกับบุตรสาวคนโตคุณหนูเฉินของผู้พิทักษ์แคว้นท่านแม่ทัพเฉินหรอกหรือ?
"
"ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูเฉินล้มป่วยในคืนแต่งงานของนาง
ตอนนี้นางป่วยหนักมาก
ดังนั้นน้องสาวคนรองของนางจึงได้โอกาสเข้าไปแทนที่และกลายเป็นองค์หญิงของกายของราชาติ้งหยวน
เพื่อทำให้พี่สาวของนางมีความสุข "
“อะไรคือองค์หญิงข้างกาย
มันก็ฟังดูดีอยู่หรอกนะ แต่ก็ไม่ใช่ว่านางเป็นพระสนมอยู่ดีหรือ”
"อย่าจริงจังนัก? ฮึม
มันก็เป็นเพียงการหลอกลวงประชาชนเท่านั้น
ใครบางจะไม่รู้ว่าราชาติ้งหยวนได้ตกหลุมรักกับคุณหนูรองเฉิน? แต่เขาก็ได้ทำการหมั้นหมายกับคุณหนูใหญ่เฉินเอาไว้แล้ว
ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกที่จะแต่งงานกับนาง
ทุกคนต่างก็พูดว่าคุณหนูใหญ่เฉินป่วยแทบตาย แต่ผู้ใดจะไปรู้ว่าจริง ๆ
แล้วนางป่วยจริงหรือไม่? หรือจะเป็นเพราะว่านางได้รับอันตรายจากราชาติ้งหยวนและคุณหนูรองเฉิน...
"
“หา!
คำพูดเหล่านั้นเป็นเพียงแค่สิ่งที่คนบ้าพูดเท่านั้น เงียบเอาไว้”
ผู้คนที่อยู่บนท้องถนนต่างกำลังซุบซิบนินทากันไปต่างๆ นาๆ
แต่คำร่ำลือเหล่านี้ก็ไม่ได้ไปถึงหูของราชาติ้งหยวน ชูเส่าหยาง
ชูเส่าหยางกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูใหญ่ด้วยใบหน้าที่มีความสุข
เขากำลังรอเกี้ยวเจ้าสาวสีแดงขนาดใหญ่อยู่
เขาสวมชุดสีแดงปักรูปงูสีทองและมีเข็มขัดทองอยู่ที่เอว
มันทำให้เขาดูยิ่งใหญ่มากขึ้นไปอีก
รูปร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาประดับไปด้วยรอยยิ้ม
คำสวดอ้อนวอนดังอยู่ทั่วทุกบริเวณ สร้างฉากที่น่าประทับใจขึ้นได้เป็นอย่างดี
และห่างไกลจากตำหนักของราชาติ้งหยวน คนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงไม้
ในกระท่อมเก่า ๆ ก็คือหญิงสาวที่กำลังจะตาย
นางคือคุณหนูใหญ่เฉิน
คนที่พึ่งจะแต่งงานเข้ามาในตำหนักของราชาติ้งหยวนในสามวันที่ผ่านมา เฉินหนิง
ได้ยินเฉลิมฉลองทางด้านนอกเฉินหนิงก็เปิดตาของนางขึ้น ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
นางพยายามที่จะลุกขึ้น แต่แล้วก็ต้องล้มลงไปอีกครั้ง
นางกระอักเลือดคำใหญ่ออกมาจากปากแล้วนางก็หยุดหายใจ
ในขณะที่คุณหนูรองของตระกูลเฉินก้าวเข้าไปในประตูของเกี้ยวเจ้าสาวสีแดงขนาดใหญ่
คุณหนูใหญ่ของตระกูลเฉินก็ได้ทิ้งโลกมนุษย์ไป แล้วดวงวิญญาณของนางก็ลอยขึ้นไปสู่สวรรค์
“ปัง!” เสียงดังขึ้น
สาวใช้เสี่ยวหยูที่เพิ่งจะนำน้ำเข้ามา
ทันได้เห็นฉากนี้เข้า นางกลัวจนแทบจะไร้สติ และอ่างน้ำในมือของนางก็ตกลงไปบนพื้น
นางรีบวิ่งตรงเข้าไป
และล้มตัวลงไปที่ร่างของเฉินหนิง น้ำตาไหลออกมาทันที
“คุณหนู! ท่าน ท่านตายไม่ได้นะเจ้าคะ
ท่านจะยอมแพ้ให้คนเลวร้ายแบบนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ....”
เสี่ยวหยูนอนราบและร้องไห้อยู่บนศพของเฉินหนิง
ราวกับว่าจะสามารถนำนางกลับมามีชีวิตอีกครั้งได้
“อ่า!”
จู่ ๆ ร่างที่ไม่เคลื่อนไหวของเฉินหนิงที่อยู่บนเตียงก็ร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด
ก่อนจะใช้มือกุมหน้าอกของนางเอาไว้และค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
จากนั้นก็จ้องมองไปที่เสี่ยวหยูทันที
“สาวน้อย
มันเจ็บนะเวลาที่เจ้ากดลงมาบนตัวข้าเช่นนี้”
เสี่ยวหยูเต็มไปด้วยความประหลาดใจในขณะที่นางค่อย ๆ ยกหัวขึ้น
อาการร้องไห้นางค่อย ๆ หายไป
ผีดิบ!
“ผะ ผะ
ผะผี....”ร่างกายของนางสั่นสะท้าน และลิ้นของนางก็กลายเป็นตะคริว
ผีดิบบ้าบออะไร
เฉินหนิงคนที่พึ่งจะข้ามเวลาช่วยไม่ได้ที่จะกรอกตาของนาง
จากนั้นก็ตีไปที่เสี่ยวหยูอย่างรวดเร็วทีหนึ่ง
“คุณหนูใหญ่บ้านเจ้านะซิเป็นผี
ข้าแค่แกล้งตาย โอ้แบบนั้นไม่ถูก ข้ายังไม่ตาย”
“คุณหนูใหญ่ ท่านยังไม่ตายจริง ๆ หรือ”
เสี่ยวหยูเต็มไปด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้น
ความตื่นเต้นของนางมากจนไม่ต้องบรรยาย
“ชายหญิงขยะคู่นั้นยังไม่ตาย
แล้วข้าจะตายได้อย่างไรกัน?”ประกายตายแปลก ๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเฉินหนิง
เฉินหนิงในตอนนี้
ได้กลายเป็นเฉินหนิงที่ต่างออกไปแล้ว
จิตวิญญาณของนาง
มันไม่ได้เป็นคนที่ยอมอ่อนข้อและง่ายต่อการข่มขู่อย่างคุณหนูเฉิน
คนผู้นี้เป็นราชาจากยุคปัจจุบัน เฉินหนิง
นางได้ยอมรับความทรงจำทั้งหมดของเจ้าของร่างกายเก่านี้แล้ว
เฉินหนิงตัวจริงในคืนวันแต่งงานของนาง
นางได้ดื่มโจ๊กรังไข่และกระอักเลือดออกมา
จากนั้นนางก็หมดสติและถูกนำมาทิ้งโดยราชาติ้งหยวน ชูเส่าหยาง ยังสถานที่ที่ห่างไกลแห่งนี้
และทิ้งไว้ให้นางพึ่งพาตัวเอง จากนั้นเขาก็ได้ประกาศว่าคุณหนูเฉินกำลังจะตาย
และเขาก็ตัดสินใจที่จะแต่งงานกับคุณหนูรองของตระกูลเฉินอย่างรวดเร็ว
เฉินหนิงจ้องมองขึ้นไปบนฟ้าและกำหมัดของนางเอาไว้แน่น
“อะไรที่พวกเขาได้ติดค้างเจ้า
ข้าจะเอามันคืนมาทั้งหมด ตอนนี้เจ้าก็จงจากไปอย่างสงบเถอะนะ”
...........................................
ตรวจบทคุณวิ
วันนี้ลงตอนแรกเรียกน้ำย่อยค่ะ....ขอให้สนุกนะคะ
