ก่อนที่หนิง เสี่ยวเหยาจะไปไกลนัก เหยี่ยวก็ตกลงมาจากฟากฟ้าสู่แผ่นดินตรงเท้าของหนิง
เสี่ยวเหยา ถ้าหนิง เสี่ยวเหยาไม่ได้ถึงเท้าของเธอกลับมาได้ทันเวลา
เธอก็จะเหยียบไปบนตัวเขาในทันที
"หัวหน้าแมวดำบอกว่าเจ้าสามารถเข้าใจในสิ่งที่พวกเขาพูด"เหยี่ยวพูดขึ้น
“แล้วเจ้าเข้าใจข้าด้วยหรือไม่?"
หนิง เสี่ยวเหยา พยักหน้า "เจ้ามาหาข้าด้วยเรื่องอะไร?"
"โด้โปรดช่วยนายของด้วยเถอะ!"
เหยี่ยวน้อย พยายามอย่างดีที่สุดที่จะเงยหน้าขึ้นมองหนิง เสี่ยวเหยา "ข้าสามารถช่วยเจ้าจับกระต่ายได้เป็นจำนวนมากทีเดียว"
หนิง เสี่ยวเหยาถึงกับเงียบ
เธอไม่สามารถจับกระต่ายเองได้ถ้าเธอต้องการหรือ? "เจ้านายของเจ้าเป็นใคร?" หนิง เสี่ยวเหยา นั่งคุกเข่าลงก่อนจะถามขึ้น
"เจ้านายของข้าหัวหน้ากองกำลังมังกรพิทักษ์ ชื่อของเขาคืออิงเฟิง"
เหยี่ยวพูดขึ้น "พระพันปีบอกว่าฮ่องเต้พระองค์ก่อนได้เขียนราชโองการเอาไว้โดยมีคำสั่งให้ฝังหน่วยมังกรพิทักษ์ทั้งเป็นไปพร้อมเขา"
"ฮะ?” หนิง
เสี่ยวเหยาพูดขึ้น "ฝังทั้งเป็นไปพร้อมกับคนตายหรือ?"
"นั่นคือ พวกเขาต้องการให้เจ้านายของข้าตาย"
เหยี่ยวร้องไห้ขึ้น
"ข้ารู้ว่า'ฝังทั้งเป็นไปพร้อมคนตาย' หมายถึงอะไร”
หนิง เสี่ยวเหยาพูดขึ้น "แต่คำพูดสุดท้ายของฮ่องเต้พระองค์ก่อนจะเป็นคำเหล่านี้จริงหรือ"
"มันเป็นของปลอม!" เหยี่ยวกรีดร้องขึ้น
เสียงของเขาสั่นและเสียงดัง "ฮ่องเต้พระองค์ก่อนพูดอย่างชัดเจนว่าให้เจ้านายของข้าปกป้องฮ่องเต้พระองค์ใหม่อย่างดี!
เจ้านายของข้า บอกว่าหน่วยมังกรพิทักษ์มีความจงรักภักดีต่อฮ่องเต้เท่านั้น "
เช่นนั้นพวกมังกรพิทักษ์เหล่านี้ก็เป็นบอดี้การ์ดที่เหลือไว้ให้เธอโดยบิดาที่ตายไปแล้วของเธอหรือ? หนิง เสี่ยวเหยา ประหลาดใจ
ทำไมพระพันปีต้องการจะฆ่าพวกเขา?
"ปู่เถ้าบอกว่าพวกเขาได้ยินคนพาล
อุปราชเซี่ยและพระพันปี บอกว่าเจ้านายและคนของเขาไม่สามารถอยู่ได้" เหยี่ยวส่งเสียงกรีดขึ้นอย่างไม่พอใจ
"พวกเขาไม่สามารถอนุญาตให้วังหลวงมีคนที่เชื่อฟังเพียงแค่ฮ่องเต้เท่านั้นอยู่ได้
โฮ่งงงงๆ ข้าต้องการที่จะกินพวกเขา! "เหยี่ยวตีปีกของเขาอย่างคึกคะนอง
"สงบสติอารมณ์ๆ" หนิง
เสี่ยวเหยาหยิบเหยี่ยวขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดของเธออย่างรวดเร็ว
ก่อนจะลูบขนของมันเพื่อปลอบใจ "เจ้าเป็นเหยี่ยวไม่ใช่หมาป่า
อย่าเรียนรู้ที่จะหอนเหมือนมัน "
ชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของผิวหนังขาดหายไปจากขาซ้ายของเหยี่ยว
การบาดเจ็บนี้ก็เป็นผลมาจากการต่อสู้ของมันจากเชือกที่ผูกมันเอาไว้ นิ้วของ หนิง
เสี่ยวเหยา ส่องประกายด้วยแสงสีเขียวขึ้น ก่อนที่อาการบาดเจ็บจะหายไป หนิง
เสี่ยวเหยา พยักหน้าดูเหมือนว่าจะไม่มีปัญหาถ้าเธอรักษาบาดแผลขนาดเล็กเช่นนี้
เหยี่ยวมองไปที่ขาที่หยุดเจ็บปวดของมัน
ก่อนที่จะถูศีรษะของมันไปกับใบหน้าของหนิง เสี่ยวเหยา “ฝ่าบาท ช่วยเจ้านายของข้าด้วย
พระพันปีวางแผนจะฆ่าเขาคืนนี้ ถ้าท่านช่วยเจ้านายของข้า ไม่เพียงแต่ข้าจะจับกระต่ายให้ท่านอย่างมากมายแล้ว
ข้ายังจะบอกหัวหน้าแมวดำว่าท่านเหมาะสมกับท่านแม่ทัพสูงสุดมากแค่ไหน ถ้าหัวหน้าแมวดำไม่ยอมปล่อยให้พวกท่านสองคนได้อยู่ด้วยกัน
ข้าจะจิกก้นเขา! "
หนิง เสี่ยวเหยา รู้สึกกระอักกระอวน
ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับท่านแม่ทัพสูงสุดมันมาเกี่ยวข้องอะไรกับแมวดำอ้วนตัวนั้นด้วย? เคยมีแมวตัวไหนที่ชอบเข้าไปยุ่งกับเรื่องของคนอื่นเหมือนแมวตัวนั้นบ้าง?!
"ฝ่าบาท" เหยี่ยวร้องขึ้น
เหยี่ยวควรมีสายตาที่เฉียดคมและชัดเจน แต่ดวงตาของเหยี่ยวตัวเล็ก ๆตัวนี้เต็มไปด้วยน้ำตา
ถ้าหนิง เสี่ยวเหยา ไม่เห็นด้วยเขาก็จะร้องไห้
"ไปเถอะ" หนิง เสี่ยวเหยายืนขึ้น
"นำทาง ข้าจะไปช่วยนายของเจ้า" ถ้าคนบริสุทธิ์จะถูกทำร้าย ทำไมเธอจะไม่ไปช่วยเขาล่ะ?
เหยี่ยวอารมณ์ดีขึ้นในทันทีและบินขึ้นไปจากแขนของหนิง
เสี่ยวเหยา เขานำทางในขณะที่พูด "ฝ่าบาท ท่านเป็นคนดีจริงๆ!"
"ฮืม
ข้าก็คิดว่าเป็นแบบนั้นเช่นกัน" หนิง เสี่ยวเหยาพูดขึ้น "ใช่แล้ว ใครเป็นปู่เก้าที่เจ้าพึ่งจะพูดถึงในตอนนั้น?"
"ปู่เถ้าเป็นหนูชราที่อาศัยอยู่ในตำหนักของพระพันปี
นอกจากปู่เต่าที่อาศัยอยู่ในตำหนักบรรพชนแล้ว ปู่เถ้ายังอยู่มานานที่สุดในพระราชวังอีกด้วย"
“… …” หนิง
เสี่ยวเหยาถึงกับพูดไม่ออก เหยี่ยวเรียกหนูว่า 'ปู่' นี่ไม่ใช่เรื่องที่เหนือหลักเกณฑ์ไปแล้วหรือ!
เงาสีดำจู่ๆ ก็โผล่ออกมาจากต้นไม้ที่อยู่ข้างทาง
ก่อนที่จะหยุดอยู่ที่เท้าของหนิง เสี่ยวเหยาแล้วร้องขึ้น “เหมียว”
"เหมียวน้องรัก " หนิง
เสี่ยวเหยาพูดขึ้น " ทั้งหมดที่ข้าทำคือช่วยให้ท่านแม่ทัพสูงสุดเป็นอิสระ
แล้วเจ้าก็จะกัดข้าหรือ "
หัวหน้าแมวดำมองอย่างเยือกเย็นไปที่หนิง
เสี่ยวเหยา "คนไม่เต็มเต็งหยุดความปรารถนาของเจ้าซะ ท่านแม่ทัพสูงสุดสมควรได้รับเด็กผู้หญิงที่ดีกว่าเจ้า
"
นี้จะไม่มากไปแล้วหรือ? หนิง
เสี่ยวเหยา อยากจะฆ่าแมวอ้วนตัวนี้ด้วยการเตะให้ตายไปเลย "เจ้าจะรู้ได้อย่างไร"
เธอตะโกนขึ้น
"ข้าจะไม่ลดระดับของข้าให้ไปอยู่ในระดับเดียวกับคนไม่เต็มเต็งอย่างเจ้า"
หัวหน้าแมวดำแยกเขี้ยวของเขาขึ้น
เหยี่ยวยืนอยู่บนไหล่ของหนิง
เสี่ยวเหยา แล้วตะโกนขึ้น "หลบไป! ข้าจะช่วยนายของข้า! "
หัวหน้าแมวดำพูดขึ้นทันที "พระพันปีมีราชโองการของฮ่องเต้พระองค์ก่อน
แล้วเจ้าจะไปช่วยเขาอย่างไร? เจ้าสามารถขัดราชโองการของบิดาเจ้าได้หรือ "
"ไม่ใช่คำสั่งพวกนั้นเป็นของปลอมหรือ?" หนิง เสี่ยวเหยาพูดขึ้น
หัวหน้าแมวดำสะบัดหางไปมา "เช่นนั้นเจ้าจะพิสูจน์มันได้อย่างไร?"
"พระพันปีเป็นคนนำราชโองการออกมา"
พังพอนที่ถูกเรียกว่าสุดยอดอมตะพูดขึ้น ในขณะที่เขาวิ่งตามออกมาเช่นกัน เขามองไปหนิง
เสี่ยวเหยา และพูดขึ้น
"การปลอมแปลงราชโองการมีโทษประหารชีวิต ฝ่าบาท ท่านต้องการให้พระพันปีตายหรือ"
