หนิง เสี่ยวเหยา ยืนขึ้นเพื่อที่จะออกไป
แต่หัวหน้าแมวดำก็ไล่ตามเธอมา "คนไม่เต็มเต็ง เจ้าไม่สามารถโกหกแมวตัวนี้ได้หรอก"
"เจ้าไม่ได้บอกหรือว่าจะหยุดเรียกข้าว่า"
คนไม่เต็มเต็ง? " หนิง เสี่ยวเหยาพูดขึ้น
"เจ้าเรียกคืนความบริสุทธิของท่านแม่ทัพสูงสุดได้หรือยัง"
หัวหน้าแมวดำยังคงยืนยันอยู่ในจุดนี้
หนิง เสี่ยวเหยา เตะหัวหน้าแมวดำ
อีกครั้งก่อนที่จะเดินออกจากห้องเครื่องไป ในเวลานี้ฟางถัง ก็ได้นำขันทีจำนวนสิบคนจากตำหนักมังกร
ไปที่ห้องเครื่อง แม่ทัพหนุ่มฟางถังไม่เคยเรียนรู้เรียกมารยาทมาก่อนในชีวิตนี้
ดังนั้นเขาจึงผลักศีรษะของขันทีออกไปทางด้านขาง ในขณะที่เขาพุ่งเข้าไปในลานด้านใน
ทันทีที่เขาได้เห็นหนิง เสี่ยวเหยา เขาก็พร้อมที่จะแสดงความเคารพทันที
หนิง เสี่ยวเหยา โบกมือให้เขา "มันจะไม่ดีกว่าหรือที่จะไม่ทำเคารพสักครั้ง
ถ้าหากว่าเจ้าต้องทำมันอย่างน้อยวันละหลายสิบครั้งขึ้นไป ไม่ว่าจะเป็นกี่ครั้งที่เจ้าถามข้าว่าสบายดีหรือไม่
ข้าก็ไม่รับประกันว่าข้าจะดีไปกว่านี้หรอก"
ฟางถัง จึงทำได้เพียงแค่อยู่ที่ตรงนั้นไม่เคลื่อนไหว
ในขณะที่เขาถามขึ้น "ฝ่าบาทพระองค์หาอะไรกินแล้วหรือยังพ่ะย่ะค่ะ? ท่านแม่ทัพสูงสุดได้นำกองกำลังองครักษ์มังกรพิทักษ์ทั้งหมดไปที่ตำหนักมังกรแล้ว
ในตอนนี้หมอหลวงกั๋ว กำลังรักษาบาดแผลของพวกเขา ดังนั้นกระหม่อมจึงมาหาอาหารพ่ะย่ะค่ะ
"
"มีขนมปังนึ่งจำนวนมากอยู่ข้างใน"หนิง
เสี่ยวเหยาพูดกับขันทีขึ้น "ไปเอามัน เอาอะไรก็ได้ที่มันสามารถกินได้ไปด้วย"
ขันทีหนุ่มเดินเข้าไปในห้องเครื่องเพื่อเอาอาหาร
ฟางถัง วิ่งไปข้างหน้า หนิง เสี่ยวเหยาและพูดด้วยเสียงต่ำขึ้นว่า "แล้วถ้าอาหารถูกวางยาพิษเล่าพ่ะย่ะค่ะ?"
หนิง เสี่ยวเหยา โบกมือขึ้นแล้วพูดอย่างมั่นใจขึ้นทันที
"ไม่ต้องกลัวมีข้าอยู่ที่นี่ทั้งคน" นอกจากยาปลุกกำหนัดแล้ว หนิง
เสี่ยวเหยา ก็เชื่อมั่นในทักษะของเธอในการรักษาสารพิษหลายร้อยชนิดได้ ถึงแม้ว่าเธอจะหมดหนทางกับยาปลุกกำหนัด
แต่นั้นเป็นเพราะมันไม่ใช่พิษตั้งแต่แรก!
ในขณะที่คำพูดของหนิง เสี่ยวเหยา
เหมือนกำลังพูดกับตัวเอง ฟางถังก็ แปลความหมายของฮ่องเต้ว่าไม่มีใครกล้าที่จะมาหาเรื่องเขาให้พระราชวังในตอนนี้
"ฝ่าบาท กระหม่อมได้ยินมาว่าอุปราชได้เข้ามาในพระราชวังอีกครั้งแล้วพ่ะย่ะค่ะ"
เขารายงานขึ้น
มุมปากของหนิง เสี่ยวเหยาโค้งขึ้น
คนทั้งสองต้องทำสิ่งเลวร้ายอีกครั้งแน่ๆ "บอกข้าเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนั้น
ตกลงเรื่องที่ท่านแม่ทัพสูงสุดส่งจดหมายไปยังราชสำนักของแคว้นเหนือมันคืออะไร?"
ตอนนี้การคืนความบริสุทธิให้ท่านแม่ทัพสูงสุดเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
สำหรับคนสารเลวสองคนที่อยู่ในตำหนักพระพันปีนะหรือ มุมปากของหนิง
เสี่ยวเหยาโค้งขึ้นอีกครั้ง ถ้าอย่างอื่นใช่ไม่ได้ เธอก็จะใช้ความรุนแรง
ใครจะรู้ว่าสองคนนั้นทำอะไรอยู่ที่ไหนในตอนที่เธอกำลังฆ่าซอมบี้อยู่!
ทันทีที่มีการกล่าวถึงท่านแม่ทัพสูงสุด
ฟางถึง ก็เริ่มกระปรี้กระเปร่าขึ้น แม่ทัพหนุ่มฟางถัง กำมือของเขาไว้แน่นในขณะที่เขาพูดขึ้น"จดหมายเหล่านี้ต้องถูกปลอมขึ้นโดยน้ำมือของโม่โตวแน่พ่ะย่ะค่ะ!"
“ใครกัน?”
"ขุนนางสูงสุดของราชสำนักแคว้นฮูเหนือ
ซึ่งเป็นชายจากชนเผ่าทางทะเลตอนใต้พ่ะย่ะค่ะ" ฟางถังตั้งข้อสังเกต
"แล้วอุปราชเซี่ยได้รับจดหมายปลอมเหล่านี้ได้อย่างไร? หรือเขาสั่งให้ทำมันขึ้นมา" หนิง เสี่ยวเหยา ถามขึ้น
ถ้าสองคนนี้สามารถปลอบราชโองการได้ แล้วมันจะยากอะไรที่จะปลอมลายมืออีกสักสองสามฉบับ?
"พวกมันถูกขโมยไปจากกระโจมของฮ่องเต้แคว้นฮูเหนือพ่ะย่ะค่ะ"
ฟางถังส่ายหน้า "คนที่ทำมันไม่ได้เป็นหนึ่งในคนของอุปราชเซี่ยพ่ะย่ะค่ะ"
"แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นคนของใคร?" หนิง เสี่ยวเหยาถามขึ้น
"เป็นสายลับที่ส่งไปยังแคว้นฮูเหนือโดยฮ่องเต้พระองค์ก่อนพ่ะย่ะค่ะ"
ฟางกล่าวพูดขึ้นด้วยเสียงกระซิบ
ตอนนี้พวกขันทีกำลังวิ่ง ยกหรือแม้แต่แบกตะกร้า
ถาดของขนมปังนึ่งกับอาหารต่างๆไว้บนบ่าของพวกเขา ขณะที่พวกเขาวิ่งออกจากห้องเครื่องไป
หนิง เสี่ยวเหยาเห็นขันทีเดินอยู่ข้างหน้า ในขณะที่นางและฟางถังพูดเรื่องที่ทำให้หูตั้งขึ้นมา
หัวหน้าแมวดำยังคงวนเวียนอยู่รอบๆ สัตว์ตัวเล็ก ๆ พวกนี้มีมาตรฐานของตนเองในการตัดสินคน
เมื่อหนิง เสี่ยวเหยาช่วยเจ้านายของเหยี่ยวน้อยให้รอด พวกเขาได้ไม่คิดว่ามันเป็นการสะสมอำนาจและสร้างอิทธิพลหรือติดสินบนทางจิตใจของผู้คน
พวกเขาคิดเพียงว่าหนิง เสี่ยวเหยา เป็นคนดี มนุษย์ที่พวกเขาสามารถเข้าใกล้ได้โดยไม่ต้องเป็นกังวล
หนิง เสี่ยวเหยา ก้มลงไปนำหัวหน้าแมวดำ
ขึ้นมาและวางเขาไว้บนบ่าเพื่อที่เขาจะได้นั่งอยู่ตรงนั้น มุมปากของฟางถัง ถึงกับกระตุกขณะที่เขามองไปที่แมวอ้วนดำที่เต็มไปด้วยขน
ก่อนจะพูดขึ้น "ฝ่าบาท พระองค์เลี้ยงแมวดำด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ?"
ขนของหัวหน้าแมวดำตั้งขึ้นอีกครั้ง
มนุษย์เชื่อว่าแมวดำสามารถปลุกชีวิตคนตายและสื่อสารกับวิญญาณได้ ดังนั้นพวกเขาจึงถือว่าเป็นสัตว์ที่โชคร้าย
ไม่มีใครในโลกนี้ต้องการเลี้ยงแมวดำ ดังนั้นหัวหน้าแมวดำจึงเห็นได้ชัดว่ามนุษย์ไม่ชอบเขามากเพราะขนสีดำที่มากมายของเขา
หนิง เสี่ยวเหยา พยักหน้าอย่างไม่สนใจ
"ใช่ ข้าเลี้ยงเขา มาพูดเกี่ยวกับท่านแม่ทัพสูงสุดกันต่อ" พี่ชายฟางคนนี้ก็ไม่จอจ่ออยู่กับหัวข้อเรื่องของเขาเช่นกัน? ท่านแม่ทัพสูงสุดโหลวกำลังรอให้ความบริสุทธิของเขาถูกเรียกกลับคือมา แล้วทำไมถึงมาพูดเรื่องแมว?
ร่างอ้วนๆ ของหัวหน้าแมวดำสั่นขึ้น
ก่อนที่มันจะร้องเหมียวออกมา อย่างขมขู่ เขายื่นอุ้งเท้าออกมาและลูบไปที่คอของหนิง
เสี่ยวเหยาเบาๆ คนไม่เต็มเต็งผู้นี้เป็นมนุษย์ที่ดีมากๆ หัวหน้าแมวดำ ตัดสินใจจากนี้ต่อไปเขาจะไม่เรียกหนิง
เสี่ยวเหยาว่า คนไม่เต็ม อีกต่อไป
