Empress Running Away with the Ball! (นิยายแปล) ตอนที่ 2: สามีและภรรยาสาบาน

"คำนับที่หนึ่ง กราบไหว้ฟ้าดิน คำนับที่สองกราบไหว้บิดามารดา คำนับที่สามสามีภรรยาแลกเปลี่ยนคำสัตย์สาบาน!"

คู่บ่าวสาวที่สวมชุดสีแดง ยืนขึ้นสูงในภายห้องโถง เมื่อมีการแลกเปลี่ยนคำสัตย์สาบาน

เจ้าบ่าวหมาดๆ ชูเส่าหยางใบหน้าที่เย็นชาของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่เขามองไปที่เจ้าสาวของเขาที่ใบหน้าถูกคลุมเอาไว้ผ้าสีแดง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ต่าง ๆ มันแทบจะมีน้ำตาไหลออกมาด้วยซ้ำ

 “พิธีเป็นว่าเสร็จสมบูรณ์! ปล่อยให้คู่แต่งงานใหม่เข้าห้องหอได้! "

ดีมาก ข้ามาทันเวลาพอดี

รอยยิ้มที่จาง ๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของนาง ในขณะที่นางก้าวไปข้างหน้า และเดินเข้าไปในภายในห้องโถงจัดงาน

  “ช้าก่อน ถ้าปล่อยให้คู่แต่งงานใหม่เข้าห้องหอ แล้วคนเก่าอย่างข้าควรจะทำเช่นไร”

เสียงของนางนั้นชัดเจนมาก ในขณะที่พูดออกมาราวกับกำลังล้อเล่นอยู่ แต่เมื่อได้ยินเสียงนี้ ก็ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของชูเส่าหยางแข็งค้างขึ้นทันที

นางได้ปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่คาดฝันที่ประตูของห้องโถงจัดงานแต่งงานและพูดคำกำกวมแบบนี้ การบุกรุกอย่างกะทันหันแบบนี้ดึงดูดความสนใจจากแขกทุกคนได้เป็นอย่างดี

 พวกเขาเห็นเฉินหนิง ที่สวมชุดสีแดงประณีต ที่ผมของนางมีมงกุฎสีทองคลอบเอาไว้ ทำให้นางดูเด่นเป็นพิเศษ

เมื่อทุกคนได้เห็นใบหน้าของนาง ดวงตาของพวกเขาแทบจะหล่นออกมา

 “ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน ทำไมนางถึงได้น่าเกลียดขนาดนี้”

 

แนวทางการแต่งหน้าของนางเอก

"คิ้วเหมือนไม้กวาด และริมฝีปากสีเลือด หน้านั้นดูคล้ายกับก้นของลิง! "

 “มันจะบอกว่าน่าเกลียดได้อย่างไร มันน่าเกลียดถึงจุดที่น่าเศร้า! "

"การเป็นคนน่าเกลียดไม่ใช่ความผิดของนาง แต่การเป็นคนที่น่าเกลียดและยังคงออกมาเพื่อทำให้ผู้คนตกใจนั้นถึงจะเป็นความผิดของนาง!"

ทุกคนต่างก็หันหน้าหนี ไม่มีใครอยากที่จะมองไปที่นางเป็นครั้งที่สอง

เสี่ยวหรู เสียใจและโกรธมาก นางไม่เข้าใจว่าทำไมแม้ว่าคุณหนูใหญ่นั้นจะงดงามมากอย่างเห็นได้ชัด แต่นางก็ยังคงทำให้ตัวเองดูน่ากลัวเหมือนสัตว์ประหลาด ปล่อยให้ทุกคนหัวเราะและเยาะเย้นนางเช่นนี้

เฉินหนิงย่นคิ้วลงด้วยความพึงพอใจ ในขณะที่ยิ้มเล็กน้อย

ดีมากนี่เป็นปฏิกิริยาที่นางต้องการ มันคุ้มค่ากับการใช้เวลาไปครึ่งวันโดยการแต่งหน้าเพื่อทำให้ตัวเองดูน่าเกลียด

แม้แต่ชูเส่าหยางเองก็ยังเต็มไปด้วยความตกใจเมื่อเห็นการปรากฏตัวของนาง เขาสูดเอาอากาศเย็นเข้าไป และไม่แม้แต่จะคิดก่อนที่จะตะโกนออกไปเสียงดัง “ปีศาจที่น่าเกลียดน่ากลัวตันนี้มาจากไหน เร็วเข้า เอามันออกไปให้พ้นสายตาของข้าเสีย”

 “ข้าอยากจะเห็นเหมือนกันว่าใครจะกล้า”เฉินหนิงยกคิ้วหน้าเตอะของนางขดขี่ทุกคนด้วยอารมณ์ของนาง และหยุดผู้คนที่กำลังจะก้าวมาข้างหน้าเอาไว้

ดวงตาของนางกวาดไปทั่วในหมูแขกทั้งหลาย ใบหน้าของนางเปลี่ยนไปมาก จนไม่สามารถมองเห็นหน้าเดิมได้ แต่ดวงตาของนางยังคงเหมือนน้ำในฤดูใบไม้ร่วง ทั้งสดใสและโปร่งแสง

ช่างเป็นดวงตาที่สดใสจริงๆ

ทุกคนรู้ได้ถึงสายตาของนางที่กำลังมองมาที่พวกเขาอยู่ หัวใจของพวกเขาถึงกับขวัญหนีดีฝ่อ

 “วันนี้เป็นฤกษ์ดีของพระราชาในการอภิเษกสมรส ผู้หญิงเก่าๆ อย่างข้าที่พึ่งจะแต่งงานมาได้เพียงแค่สามวัน ดังนั้นจึงอยากจะมาร่วมแสดงความยินดีกับพระราชาและเจ้าสาว ดื่มเหล้าองุ่นเพื่อเป็นเกียรติให้แก่พวกเขา นี่เป็นข้อบังคับหรืออย่างไร? เหตุใดฝ่าบาทถึงไม่สอบถามในทุกสิ่งทุกอย่างให้ชัดเจน ก่อนที่จะสั่งให้คนส่งข้าออกไป? "

ภายใต้การเฝ้ามองจากดวงตาของทุกคน เฉินหนิงมีท่าทางที่สงบและเยือกเย็น นางเดินไปที่ตำแหน่งหลักก่อนจะนั่งลงอย่างเปิดเผย

 เมื่อนางพูดจบลง ทุกคนเริ่มโผล่ขึ้นมา

 “นั่นเป็นคุณหนูใหญ่เฉิน นางเป็นคุณหนูใหญ่เฉินจริง ๆ แน่” ใครบางคนที่อยู่ในฝูงชนพูดขึ้น

 “อะไรนะคุณหนูใหญ่เฉินอย่างนั้นหรือ ในตอนนี้ นางเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏมลเทียนของพระราชาติ้งหยาง”

 “มันไม่น่าจะใช่ ตอนนี้เจ้าสาวหมาด ๆ ก็คือน้องสาวของนาง นางก็คือคนที่พึ่งจะแต่งมาเป็นพระสนมไม่ใช่หรือ”

 “ไม่ใช่อย่างที่คนเขาพูดกันหรือว่า คุณหนใหญ่นั้นป่วยหนักมากถึงขนาดใกล้ตายแล้วด้วยซ้ำ แล้วนางจะกลับมีชีวิตได้อย่างไร”

 “อ่า ดูเหมือนว่าข่าวลือจริง ๆ แล้วมันก็เป็นเพียงข้ออ้าง ในขณะที่คุณหนูรองเฉินได้แต่งงาน คุณหนูใหญ่เฉินก็กลับมามีชีวิตอีกครั้ง”

 “ไอหยา นรกชัดๆ คุณหนูใหญ่มีฐานะทางสังคมที่สูงส่ง แต่นางกลับน่าเกลียดได้ขนาดนี้ แล้วอย่างนี้จะให้พระราชาติ้งหยวนที่หล่อเหล่าและฉลาดอดทนอยู่กับนางได้อย่างไร?”

 “มันอาจจะเป็นเพราะว่าเขาไม่สามารถจะทนต่อไปได้อีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงได้แต่งงานกับคุณหนูรองเฉินอย่างรวดเร็วเช่นนี้ ใครจะไม่รู้บางว่าคุณหนูรองเฉินนั้นเป็นหญิงงามติดอันดับหนึ่งของเมืองหลวง”

...................

ตรวจบทคุณวิ