Unruly Phoenix Xiaoyao (นิยายแปล) ตอนที่ 29:2 จับสายลับ

สัตว์ทุกตัวมองเธอด้วยสายตาที่เปิดกว้าง  คำเหล่านี้ดูเหมือนจะฟังมีเหตุมีผลมาก หนิง เสี่ยวเหยา มองลงไปและเห็นว่ามีพังพอน แบดเจอร์ เม่นและสัตว์เล็กสัตว์น้อยที่เธอไม่เคยรู้จักต่างก็มาที่นี่

"เจ้าจะช่วยเรียกความบริสุทธิ์ของท่านแม่ทัพสูงสุดกลับมาได้อย่างไร?" หัวหน้าแมวดำถามขึ้นในขณะที่เขากิน

"ข้าไม่รู้" หนิง เสี่ยวเหยา ตอบอย่างตรงไปตรงมา

"ปู่นกกระจอก" หัวหน้ามแมวดำยกศีรษะขึ้นเพื่อถามนกกระจอกชราที่ต้นไม้ "ท่านสามารถไปขโมยหนังสือที่ทำร้ายท่านแม่ทัพสูงสุดจากจวนของคนสารเลวเซี่ยผู้นั้นได้หรือไม่"

ดวงตาของหนิง เสี่ยวเหยา สว่างขึ้น นี้เป็นความคิดที่ดี!

ปู่นกกระจอกส่ายหัว "ข้าไม่สามารถยกมันขึ้นด้วยปากของข้าได้"

“… …” หนิง เสี่ยวเหยาถึงกับพูดไม่ออก

"ไปหาเหยี่ยว!" เสียงดังออกมาจากใต้เท้า หนิง เสี่ยวเหยา เหลือบมองลงไปและเห็นว่าแม้แต่มดก็มา

"จดหมายพวกนั้นมันจะมีประโยชน์อะไร? เราจะพิสูจน์ได้อย่างไรว่ามันเป็นของปลอมหรือไม่" พังพอนอมตะถามขึ้น หนวดเคราสีขาวของเขามีร่องรอยของน้ำซุป คำพูดของเขาแสดงถึงความฉลาดเหนือกว่าผู้อื่น การแสดงออกของหนิง เสี่ยวเหยา เปลี่ยนเป็นความขมขื่นขึ้นอีกครั้ง ถูกต้อง พวกเขาไม่สามารถวิ่งไปจับตัวโม่โตวมาจากแคว้นฮูเหนือได้ แล้วเธอควรจะพิสูจน์ว่าจดหมายเป็นของปลอมได้อย่างไร?

หัวหน้าแมวดำไม่พอใจจนไม่อยากกินหอยเชลล์อีกต่อไปแล้ว ก่อนจะพูดขึ้น "เช่นนั้นก็ไม่มีทางหรือ? เหมียว เจ้าได้สัญญากับข้าแล้วหยูน้อย! "

หนิง เสี่ยวเหยา รู้สึกว่าขนของเธอตั้งขึ้น เมื่อสิ้นสุดคำพูดของหัวหน้าแมวดำ เมื่อเขาเรียกเธอว่าหยูน้อย หยูน้อยอะไร หนิง เสี่ยวเหยาจ้องมองไปที่หัวหน้าแมวดำทันที

"ฝ่าบาท" เมื่อขอความช่วยเหลือจากมนุษย์ผู้นี้ หัวหน้าแมวดำจึงกลาย เป็นคู่สนทนาที่ว่าง่ายและแก้ไขความผิดผลาดได้อย่างง่ายดาย

"ชื่อของข้าคือ หนิง เสี่ยวเหยา " หนิง เสี่ยวเหยา แนะนำตัวเองกับสัตว์ทั้งหลาย

"แต่ชื่อของเจ้าคือหนิงหยู" แมวประท้วงขึ้น

"หนิง เสี่ยวเหยา" ในเรื่องของชื่อ หนิง เสี่ยวเหยา นั้นเด็ดขาดมาก ทุกคนที่ต้องการสามารถใช้ชื่อที่โชคร้ายอย่างเช่นหนิงหยูได้ แต่เธอจะไม่ใช้มัน แม้ว่าจะตายก็ตาม

"เช่นนั้นเสี่ยวเหยา" หัวหน้าแมวดำขีดข่วนอย่างร้ายกาจไปที่แมวที่ขัดจังหวะขึ้นและพูดต่อ "เจ้าได้สัญญากับข้าแล้ว เจ้าจงรักษาสัญญาของเจ้า!"

หนิง เสี่ยวเหยา นั่งลงไปบนพื้นเต็มไปด้วยความรำคาญ "ใช่ข้าให้สัญญากับเจ้า ให้เวลาข้าคิดหน่อยไม่ได้หรือไง”

"ข้ามีหลานชายเล็ก ๆ ที่บอกข้าว่าแคว้นฮูเหนือได้ส่งจดหมายมาถึงเมืองหลวงเมื่อวานนี้" ปู่นกกระจอกพูดเสียงดังขึ้นจากกิ่งของต้นไม้ที่เขายื่นอยู่ "ท่านแม่ทัพสูงสุดยังไม่ตาย เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงไม่มีความสุขและสงบได้"

หนิง เสี่ยวเหยา ถอยหายใจออก ก่อนที่จะลุกขึ้นและถามปู่นกกระจอกออกไป "มีคนป่าเถื่อนของแคว้นเหนืออยู่ในเมืองหลวงด้วยหรือ?"

"แน่นอนว่าต้องมี!" สัตว์ทุกตัวร้องขึ้น ทำไมคนไม่เต็มเต็งผู้นี้ถึงไม่รู้? นั่นไม่ใช่ว่ามันจะดูโง่เกินไปหรือ

—

ในลานด้านหน้า เงาสายฟนถามหัวหน้าของเขาขึ้น "ฝ่าบาทเลี้ยงฝูงสัตว์ไว้ในสวนดอกไม้ด้วยหรือ?"

เงาพายุพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ "เจ้าจำเป็นต้องมีกงด้วยหรือถึงจะเลี้ยงได้"

"มีนกส่งเสียงร้องเจี๊ยก ๆ และมีแมวร้องเหมียวๆ" เงาสายฟ้าพูดขึ้น "แล้วยังมีอะไรอีกบ้าง?"

"สุนัขจิ้งจอก?"องครักษ์มังกรพิทักษ์ เดาขึ้น

ปั้ง!

ทุกคนได้ยินเสียงดังและเกือบจะกระโดดขึ้น ในวินาทีถัดมาหนิง เสี่ยวเหยา วิ่งออกมาจากสวนดอกไม้อย่างบ้าคลั่งราวกับว่าเธอเพิ่งเห็นอะไรมา เธอโบกมือให้กับเงาพายุและคนอื่น ๆ ก่อนจะพูดขึ้น "สายลม ซองน้อย พวกเจ้ามาทางนี่ เรากำลังจะรวมพลขึ้น! "

"... ... " แม่ทัพนายพลและเหล่าองครักษ์มังกรพิทักษ์ต่างก็ไร้คำพูด รวมพลอะไร?

ในเวลาครึ่งหนึ่งของก้านธูป หนิง เสี่ยวเหยาก็ตั้งใจที่จะเริ่มต้นของการรวมผลครั้งแรกในห้องโถงด้านข้างของตำหนัก

"หัวข้อของการรวมผลของพวกเราในวันนี้คือการหารือถึงวิธีการเรียกความบริสุทธิ์ของท่านแม่ทัพสูงสุดกลับมา" หนิง เสี่ยวเหยา นั่งอยู่บนโซฟาที่มีขนาดเท่ากับเตียง ใบหน้าของเธอจริงจังและเคร่งขรึมมาก

ฟางถัง เพิ่งจะนั่งลงแล้วก็รีบลุกขึ้นยืนอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินคำพูดของ หนิง เสี่ยวเหยา "ฝ่าบาทพระองค์มีวิธีหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

หนิง เสี่ยวเหยา โบกมือบอกให้ฟางถังนั่งลง "นั่งลงก่อน พวกเราจะพูดจริงจังถ้ามีคำที่จะพูด อย่าตื่นเต้น "

แม่ทัพฟางจึงทำได้เพียงนั่งลงไปได้อีกครั้ง

"ฮะแอมๆ" หนิง เสี่ยวเหยาล้างคอของเธอ "ตอนนี้ท่านแม่ทัพสูงสุดกำลังหลับอยู่ พวกเราจะไม่ปลุกเขาให้ตื่น แผนเดิมของข้าคือการฆ่าเปิดทางของเราไปยังแคว้นฮูเหนือและจับคนไร้ยางอายโม่โตวมา"

ทุกคนไร้คำพูดและต่างงงงวย

"แต่ท่านแม่ทัพสูงสุดบอกว่ามันเป็นสิ่งที่แทบจะเป็นไปไม่ได้" แล้วหนิง เสี่ยวเหยาก็พูดขึ้นอีก

"... ... " ทุกคนต่างก็คิด ได้โปรดอย่าทำให้เกิดปัญหาอีก เนื่องจากมันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

"เมื่อครู่ ข้าพึ่งได้รับข่าวว่าแคว้นฮูเหนือรู้สึกไม่พอใจมากที่ได้เห็นท่านแม่ทัพสูงสุดยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาไม่มีความสุขอย่างมาก "หนิง เสี่ยวเหยาพูดขึ้น

"กระหม่อมขอถามฝ่าบาท" ซองจินพูดขึ้น "ฝ่าบาทได้ข่าวดังกล่าวมาจากไหนหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

หลังจากที่คิดอยู่ชั่วครู่ หนิง เสี่ยวเหยา จึงพูดขึ้นอย่างเฉียบขาด "เพื่อนตัวเล็กๆ ของข้ามีความสามารถมาก"

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทุกคนต่างก็รู้สึกว่ามันเปลี่ยนเป็นความลึกลับและหยั่งไม่ถึงจริงๆ เป็นไปได้หรือไม่ว่าฝาบาทได้ฝึกกองกำลังของพระองค์เองในขณะที่อาศัยอยู่ที่จวนของท่านอุปราช?

หนิง เสี่ยวเหยา มองไปที่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าและพูดขึ้น "ข้ากำลังคิดแบบนี้ ถ้าแคว้นฮูเหนือ ต้องการที่จะฆ่าท่านแม่ทัพสูงสุด เช่นนั้นมันก็ไม่ใช่ว่าได้พิสูจน์แล้วหรือว่าเขาบริสุทธิ์? "

ทุกคนเริ่มมองหน้ากันและกัน ก่อนที่จะเต็มไปด้วยความสุข ใช่แล้ว! ซองจินใช้เวลาสักครู่เพื่อพูดคุยกับสมาชิกที่มีประสบการณ์ของเขา

"แล้วถ้าเกิดอุปราชเซี่ย กล่าวหาท่านแม่ทัพสูงสุดและแคว้นฮูเหนือเพียงแค่เล่นละครเล่าพ่ะย่ะค่ะ?"

"ถ้าแคว้นฮูเหนือปรากฏตัวขึ้นเพื่อฆ่าท่านแม่ทัพสูงสุด มันก็จะพิสูจน์ได้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนดี" หนิง เสี่ยวเหยาตอบ "ในขณะเดียวกัน พวกเราจะมีโอกาสที่จะกลั่นกรองหาความลับของแคว้นฮูเหนือความลับ ... คนลับ ลับ ... " บ้าเอ้ย หนิง เสี่ยวเหยาเกาหัว ที่นี่พวกเขาเรียกคนที่ทำหน้าที่สอดแนมว่าอะไรนะ

"สายลับ" ฟางถัง เตือนเธอขึ้น

"โอ้ ใช่แล้ว สายลับ "หนิง เสี่ยวเหยาพูดขึ้น "เราจะคว้าโอกาสนี้ในการจับกุมสายลับทั้งหมด จะมีคนโง่ที่ไหนที่จะทำอะไรโง่ๆ เพื่อให้ตัวเองตกอยู่ในสภาพที่เลวร้าย? "