Empress Running Away with the Ball! (นิยายแปล) ตอนที่ 3: เหยียบหน้าเขา

แขกทุกคนต่างก็พึมพำและกระซิบกันไม่หยุด ดวงตาของชูเส่าหยาง จ้องมองไปที่เฉินหนิง ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งหลัก รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไป เหลืออยู่เพียงสายตาที่เยือกเย็นเท่านั้น

          เขาจำนางได้

สาวน้อยที่นั่งอยู่ในตำแหน่งสำคัญ คนที่มีใบหน้าที่น่าเกลียดเกินจริงยิ่งกว่านักแสดงในโรงละครเสียอีก จริงๆ แล้วก็คือภรรยาของพระราชาติ้งหยวนที่ได้แต่งงานกันเมื่อสามวันที่ผ่านมา คุณหนูใหญ่เฉินหนิง

การแสดงออกของชูเส่าหยางเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดน่ากลัวขึ้นทันที

          แม้แต่ในความฝันของเขา เขาก็ยังไม่เคยคาดคิดเลยว่าคนที่ป่วยใกล้ตายอย่างเฉินหนิงที่มีเพียงลมหายใจสุดท้ายนางจะไม่ตาย และยังสามารถที่จะมางานแต่งงานของเขาได้เช่นนี้ นางตบแต่งใบหน้าให้ดูน่าเกลียด และเดินเข้าไปในงานแต่งงานของเขา

          ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าของเฉินหนิงอีกครั้ง แต่ดวงตาของเขากลับรู้สึกช่วยไม่ได้อยากจะหันหลังกลับ และหัวใจของเขาก็มีความวิตก

สามวันก่อน เขาได้แต่งงานกับนาง แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นนางสักเดียว แต่เขาก็ไม่เคยได้ยินว่าคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลผู้ทัพผู้พิทักษ์แคว้นจะเป็นสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดน่ากลัวเช่นนี้ ปี้อวิ๋น เป็นน้องสาวทางสายเลือดของนางและเป็นผู้หญิงที่งดงามที่สุดในแคว้น แม้ว่าพี่สาวของนางจะน่าเกลียด นางก็คงไม่น่าจะเป็นถึงขนาดนี้ใช่ไหม

          สายตาของเขาและของเฉินหนิงสบกัน

          มุมปากของเฉินหนิงโค้งปรากฏเป็นรอยยิ้มที่บางเบาออกมา

          ชูเส่าหยางยังคงจับจองไปที่นาง จนในตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความโกรธ

          นางตั้งใจทำเช่นนี้

          นางตั้งใจที่จะทำให้ตัวเองดูน่าเกลียด

           เหตุผลที่นางต้องการทำเช่นนี้ก็เพื่อที่จะตบหน้าของเขา หน้าของซูเส่าหยางต่อหน้าของแขกทุกคนที่อยู่ที่นี่

          มันจะไม่รอให้ถึงวันด้วยซ้ำที่ข่าวลือเกี่ยวกับพระชายาของพระราชาติ้งหยวนนั้นมีน่าตาอัปลักษณ์ราวกับปีศาจ มันจะแพร่พลายออกไปอย่างรวดเร็วในทุกซอกทุกมุมในเมืองหลวง

          แล้วหลังจากนั้น เขา ชูเส่าหยาง ก็จะกลายเป็นตัวตลกในหัวข้อสนทนาให้ผู้คนในเมืองต่างหัวเราะเยาะ

          เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ชูเส่าหยาง เขาเป็นผู้ชายที่มีชื่อเสียงที่หล่อเหลาที่สุดในเมืองหลวง เขาขึ้นครองราชย์เป็นพระราชาอย่างชอบธรรมและเป็นชายในฝันของหญิงสาวที่นับไม่ถ้วน ถ้าทุกคนรู้ว่าชายาของเขาเป็นสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดน่ากลัว ด้วยความอับอายในเรื่องแบบนี้ แม้ว่าเขาจะแต่งงานกับนางสนมนับสิบคน เขาก็ยังไม่สามารถที่จะลบมันลงได้

          เธอค่อนข้างเหี้ยมโหด เหี้ยมโหดจริง ๆ!

          การกระทำในครั้งนี้ของนาง เหมือนกับการจับใบหน้าของชูเส่าหยางและโยนมันลงไปบนถนนในเมืองหลวง ทำให้ทุกคนตะลึงกับมัน ......

ในตอนนี้ใบหน้าของชูเส่าหยาง เปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีขาวจากขาวเป็นเขียวและในที่สุดก็เปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีดำ มันเป็นสีที่สมบูรณ์แบบมาก

          เขากัดฟันของเขาเข้าไว้ด้วยกัน และดวงตาก็เผาไหม้ในขณะที่เขาจ้องมองที่เฉินหนิง ถ้าเขามีดาบอยู่ในมือ เขาจะไม่ลังเลที่จะใช้ดาบเสียบผ่านกลางหัวใจนางในทันที

          แต่เขาอยู่บนเวทีของเขา และแขกทุกคนก็กำลังจ้องมองมาที่เขา ในเมื่อเขาไม่สามารถฆ่านางได้ เขาก็ต้องอดทนและยิ้มเท่านั้น

          เขาอดกลั้นเอาไว้เป็นอย่างมาก จนเขาเกือบจะกระอักเลือดออกมา

          เฉินหนิงนั่งอยู่ตรงนั้นในตำแหน่งของนาง ยิ้มอย่างเยือกเย็นให้กับเขา ในตอนนี้นางเต็มไปด้วยความสุขในการมองหน้าของเขา

          ชูเส่าหยางผู้นี้ไม่ได้โง่ เขาสามารถมองทะลุเจตนาผ่านการกระทำของนางได้

          แต่ นี่มันเป็นเพียงแค่ก้าวแรกเท่านั้น นางยังได้จัดเตรียมของขวัญที่ดีกว่านี้ให้เขาอีกด้วย

          ชูเส่าหยาง รอก่อนเถอะ รอการแสดงตอนต่อไปก่อน

          “ไม่ใช่ว่าเจ้าป่วยหรอกหรือ เหตุใดเจ้าถึงไม่อยู่ในที่ของเจ้าเพื่อรักษาตัว เจ้ามาทำอะไรอยู่ที่นี่ รีบกลับไปเสีย เร็วเข้า ส่งองค์หญิงกลับไปพักผ่อน”

          ชูเส่าหยางมองเห็นแขกของเขามองดูองค์หญิงของเขาราวกับกำลังมองลิงอยู่ก็ไม่ปาน แถมนางยังมีการแสดงออกที่เต็มไปด้วยความสุขปรากฏอยู่บนใบหน้าของนางอีกด้วย เขารู้สึกได้ถึงการเผาไหม้บนใบหน้าของเขาจากความอับอายที่เกิดขึ้น

          ผู้หญิงน่ารังเกียจคนนี้ สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้ก็คือทำให้นางหายไปจากตรงนี้เสีย

          เฉินหนิงกระพริบตาในขณะที่นางแสดงท่าทางไร้เดียงสาขึ้น

          "ข้าเคยบอกไปแล้ว ว่าวันนี้เป็นวันที่ยิ่งใหญ่ของพระราชาและน้องสาวของข้า ข้าจะไม่มางานนี้ได้อย่างไรในฐานะองค์หญิงและพี่ใหญ่? ไม่ต้องเอ่ยถึงอาการป่วย แม้ว่าข้าจะตาย ... "นางตั้งใจจะทำให้เสียงของนางให้หยุดหายไป "ข้าก็ยังจะปีนขึ้นไปจากโลงศพ และมาแสดงความยินดีกับพวกท่านทั้งสองคนให้ได้! "เมื่อได้ยินคำว่า "ตาย" ชูเส่าหยางรู้สึกหนาวเย็นลงไปถึงด้านหลังของเขาทันที

...................................

ตรวจบทคุณวิ 

Empress Running Away with the Ball! (นิยายแปล) ตอนที่ 2: สามีและภรรยาสาบาน

"คำนับที่หนึ่ง กราบไหว้ฟ้าดิน คำนับที่สองกราบไหว้บิดามารดา คำนับที่สามสามีภรรยาแลกเปลี่ยนคำสัตย์สาบาน!"

คู่บ่าวสาวที่สวมชุดสีแดง ยืนขึ้นสูงในภายห้องโถง เมื่อมีการแลกเปลี่ยนคำสัตย์สาบาน

เจ้าบ่าวหมาดๆ ชูเส่าหยางใบหน้าที่เย็นชาของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่เขามองไปที่เจ้าสาวของเขาที่ใบหน้าถูกคลุมเอาไว้ผ้าสีแดง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ต่าง ๆ มันแทบจะมีน้ำตาไหลออกมาด้วยซ้ำ

 “พิธีเป็นว่าเสร็จสมบูรณ์! ปล่อยให้คู่แต่งงานใหม่เข้าห้องหอได้! "

ดีมาก ข้ามาทันเวลาพอดี

รอยยิ้มที่จาง ๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของนาง ในขณะที่นางก้าวไปข้างหน้า และเดินเข้าไปในภายในห้องโถงจัดงาน

  “ช้าก่อน ถ้าปล่อยให้คู่แต่งงานใหม่เข้าห้องหอ แล้วคนเก่าอย่างข้าควรจะทำเช่นไร”

เสียงของนางนั้นชัดเจนมาก ในขณะที่พูดออกมาราวกับกำลังล้อเล่นอยู่ แต่เมื่อได้ยินเสียงนี้ ก็ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของชูเส่าหยางแข็งค้างขึ้นทันที

นางได้ปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่คาดฝันที่ประตูของห้องโถงจัดงานแต่งงานและพูดคำกำกวมแบบนี้ การบุกรุกอย่างกะทันหันแบบนี้ดึงดูดความสนใจจากแขกทุกคนได้เป็นอย่างดี

 พวกเขาเห็นเฉินหนิง ที่สวมชุดสีแดงประณีต ที่ผมของนางมีมงกุฎสีทองคลอบเอาไว้ ทำให้นางดูเด่นเป็นพิเศษ

เมื่อทุกคนได้เห็นใบหน้าของนาง ดวงตาของพวกเขาแทบจะหล่นออกมา

 “ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน ทำไมนางถึงได้น่าเกลียดขนาดนี้”

 

แนวทางการแต่งหน้าของนางเอก

"คิ้วเหมือนไม้กวาด และริมฝีปากสีเลือด หน้านั้นดูคล้ายกับก้นของลิง! "

 “มันจะบอกว่าน่าเกลียดได้อย่างไร มันน่าเกลียดถึงจุดที่น่าเศร้า! "

"การเป็นคนน่าเกลียดไม่ใช่ความผิดของนาง แต่การเป็นคนที่น่าเกลียดและยังคงออกมาเพื่อทำให้ผู้คนตกใจนั้นถึงจะเป็นความผิดของนาง!"

ทุกคนต่างก็หันหน้าหนี ไม่มีใครอยากที่จะมองไปที่นางเป็นครั้งที่สอง

เสี่ยวหรู เสียใจและโกรธมาก นางไม่เข้าใจว่าทำไมแม้ว่าคุณหนูใหญ่นั้นจะงดงามมากอย่างเห็นได้ชัด แต่นางก็ยังคงทำให้ตัวเองดูน่ากลัวเหมือนสัตว์ประหลาด ปล่อยให้ทุกคนหัวเราะและเยาะเย้นนางเช่นนี้

เฉินหนิงย่นคิ้วลงด้วยความพึงพอใจ ในขณะที่ยิ้มเล็กน้อย

ดีมากนี่เป็นปฏิกิริยาที่นางต้องการ มันคุ้มค่ากับการใช้เวลาไปครึ่งวันโดยการแต่งหน้าเพื่อทำให้ตัวเองดูน่าเกลียด

แม้แต่ชูเส่าหยางเองก็ยังเต็มไปด้วยความตกใจเมื่อเห็นการปรากฏตัวของนาง เขาสูดเอาอากาศเย็นเข้าไป และไม่แม้แต่จะคิดก่อนที่จะตะโกนออกไปเสียงดัง “ปีศาจที่น่าเกลียดน่ากลัวตันนี้มาจากไหน เร็วเข้า เอามันออกไปให้พ้นสายตาของข้าเสีย”

 “ข้าอยากจะเห็นเหมือนกันว่าใครจะกล้า”เฉินหนิงยกคิ้วหน้าเตอะของนางขดขี่ทุกคนด้วยอารมณ์ของนาง และหยุดผู้คนที่กำลังจะก้าวมาข้างหน้าเอาไว้

ดวงตาของนางกวาดไปทั่วในหมูแขกทั้งหลาย ใบหน้าของนางเปลี่ยนไปมาก จนไม่สามารถมองเห็นหน้าเดิมได้ แต่ดวงตาของนางยังคงเหมือนน้ำในฤดูใบไม้ร่วง ทั้งสดใสและโปร่งแสง

ช่างเป็นดวงตาที่สดใสจริงๆ

ทุกคนรู้ได้ถึงสายตาของนางที่กำลังมองมาที่พวกเขาอยู่ หัวใจของพวกเขาถึงกับขวัญหนีดีฝ่อ

 “วันนี้เป็นฤกษ์ดีของพระราชาในการอภิเษกสมรส ผู้หญิงเก่าๆ อย่างข้าที่พึ่งจะแต่งงานมาได้เพียงแค่สามวัน ดังนั้นจึงอยากจะมาร่วมแสดงความยินดีกับพระราชาและเจ้าสาว ดื่มเหล้าองุ่นเพื่อเป็นเกียรติให้แก่พวกเขา นี่เป็นข้อบังคับหรืออย่างไร? เหตุใดฝ่าบาทถึงไม่สอบถามในทุกสิ่งทุกอย่างให้ชัดเจน ก่อนที่จะสั่งให้คนส่งข้าออกไป? "

ภายใต้การเฝ้ามองจากดวงตาของทุกคน เฉินหนิงมีท่าทางที่สงบและเยือกเย็น นางเดินไปที่ตำแหน่งหลักก่อนจะนั่งลงอย่างเปิดเผย

 เมื่อนางพูดจบลง ทุกคนเริ่มโผล่ขึ้นมา

 “นั่นเป็นคุณหนูใหญ่เฉิน นางเป็นคุณหนูใหญ่เฉินจริง ๆ แน่” ใครบางคนที่อยู่ในฝูงชนพูดขึ้น

 “อะไรนะคุณหนูใหญ่เฉินอย่างนั้นหรือ ในตอนนี้ นางเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏมลเทียนของพระราชาติ้งหยาง”

 “มันไม่น่าจะใช่ ตอนนี้เจ้าสาวหมาด ๆ ก็คือน้องสาวของนาง นางก็คือคนที่พึ่งจะแต่งมาเป็นพระสนมไม่ใช่หรือ”

 “ไม่ใช่อย่างที่คนเขาพูดกันหรือว่า คุณหนใหญ่นั้นป่วยหนักมากถึงขนาดใกล้ตายแล้วด้วยซ้ำ แล้วนางจะกลับมีชีวิตได้อย่างไร”

 “อ่า ดูเหมือนว่าข่าวลือจริง ๆ แล้วมันก็เป็นเพียงข้ออ้าง ในขณะที่คุณหนูรองเฉินได้แต่งงาน คุณหนูใหญ่เฉินก็กลับมามีชีวิตอีกครั้ง”

 “ไอหยา นรกชัดๆ คุณหนูใหญ่มีฐานะทางสังคมที่สูงส่ง แต่นางกลับน่าเกลียดได้ขนาดนี้ แล้วอย่างนี้จะให้พระราชาติ้งหยวนที่หล่อเหล่าและฉลาดอดทนอยู่กับนางได้อย่างไร?”

 “มันอาจจะเป็นเพราะว่าเขาไม่สามารถจะทนต่อไปได้อีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงได้แต่งงานกับคุณหนูรองเฉินอย่างรวดเร็วเช่นนี้ ใครจะไม่รู้บางว่าคุณหนูรองเฉินนั้นเป็นหญิงงามติดอันดับหนึ่งของเมืองหลวง”

...................

ตรวจบทคุณวิ